10 jaar geleden…

… ging ik op die eerste werkdag in het nieuwe jaar de trap op naar zolder. Ik had de kinderen weggebracht en klokslag 8.30 uur zat ik achter mijn bureau. Mijn eerste werkdag als zelfstandig ondernemer. Het kantoor rook nog naar verf, mijn agenda van die week was nog vrijwel leeg, net zoals mijn opdrachtenportefeuille. Ik had er al maanden naar toegeleefd en me er enorm op verheugd om te starten. Eindelijk was het zover!

Rond 8.35 uur bekroop me een heel ander gevoel: lichte paniek maakte zich van mij meester. Wat had ik gedaan? Wat bezielde me om dat te doen? Hoe kwam ik op het idee? Waarom had niemand me tegengehouden? Wat moest ik in vredesnaam de hele dag gaan doen?

Wat was dat vanochtend, 10 jaar later, anders. Ja, ik liep weer een trap op en zat rond 8.30 uur achter mijn bureau. Maar daar houdt de vergelijking wel een beetje op. De agenda van deze week is goed gevuld met coachafspraken, intakes, een training en een lunch met mijn collega. Gelukkig is er ook voldoende ruimte om me voor te bereiden op nieuwe trajecten die deze maand nog gaan starten en om een aantal klanten weer eens te bellen. Ik heb er echt zin in om het 11e jaar als ondernemer te starten! Het bruist van de ideeën om weer volgende stappen te zetten.

De afgelopen 2 weken heb ik veel nagedacht over de ontwikkeling van mezelf en van mijn bedrijf in de afgelopen 10 jaar. Hierbij had ik al allerlei beelden over wat ik wilde vertellen over wat nou de beslissende factoren zijn die leiden tot succes.  Wat nou de belangrijkste lessen en adviezen zijn na 10 jaar ondernemen. Al dat nadenken gaf een evenzo verrassende als teleurstellende uitkomst. Verrassend en teleurstellend omdat het ogenschijnlijk zo simpel lijkt:

Doe dat waar je plezier in hebt,  doe dat zo goed als je kunt en hou vol als het even niet lukt!

Tja, dat is wel de kern wat mij betreft. Dat is wat ik al 10 jaar iedere dag weer doe.

Ik wens dit iedereen toe voor 2018 en wil iedereen die mij, op welke manier dan ook, heeft gesteund de afgelopen jaren daarvoor hartelijk bedanken.

Mirjam Hermsen

Scroll naar boven